Het is echt ongelofelijk dat het zo koud kan worden 's nachts dat je zelfs met een extra deken nog ligt te rillen en dat alles zonder airco.
Ongeveer om half 7 weer wakker maar wil er nog niet uit, het voelt te koud hier in de cabin. Nog een uurtje en we staan op, lekker even ontbijten en dan op weg naar lodgepole voor de cave en een paar leuke hikes en als kers op de taart zonsondergang op Moro Rock.
Het ritje is al weer fantastisch, toch weer anders dan de rit van gisteren. We moeten eerst naar Lodgepole visitors center voor kaartjes voor Cristal Cave. We kunnen met de tour van 1 uur als we nu gelijk vertrekken het is vanaf het visitors center nog ongeveer een klein half uurtje rijden, de wegwerkzaamheden niet meegerekend.
Ook dit ritje is er weer eentje van het vele bochten werk, Chris is helemaal in z'n nopjes. Bij de parkeerplaats aangekomen hebben we nog even tijd om wat te eten voordat we de grot in gaan. Wanneer het zover is krijgen we eerst een heel verhaal te horen over de grot, we moeten eerst ongeveer een halve mijl lopen voordat we bij de grot ingang zijn, het goede nieuws is dat de hele weg stijl naar beneden loopt. Het slechte nieuws dat we die halve mijl ook weer terug omhoog moeten nadat we de grot bezichtigd hebben, maar dat is voor latere zorg. Eerst maar naar beneden. In de grot ook weer een heel verhaal je mag niets aanraken en alleen op het pad blijven. Dat moet lukken.
In de grot mooie stalagmieten en stalagtieten en mooie glinsterende kolommen. In een van de grot kamers wordt al het licht uit gedaan en is het echt pikke donker, daarna laat ze met een zaklantaarn zien hoe de eerste mensen met licht de grotkamer zagen en steeds met het toenemen van de technologie en dus meer licht komt er meer licht in de grot totdat alle moois te zien is.
Daarna is de tour afgelopen en kunnen we aan onze terugtocht beginnen, het is zwaar maar we lopen toch in een keer de steile wandeling naar boven.
Nu op naar de grote bomen, we hebben 2 leuke hikes die we willen lopen. De eerste is de Big Trees trail, het is een wandeling rondom weer een meadow die omringd is door enorme sequoia's
Bijna aan het einde van de wandeling horen we iets over een beer in een boom en ja hoor, een stukje verder stan een aantal mensen naar de boom te staren en zien wij het zelf ook, een beer in een boom.
Ja en wat nu kunnen we doorlopen, moeten we terug, eerst natuurlijk een paar foto's maken, Chris loopt nog een klein stukje naar voren en juist op dat moment krijgt de beer er genoeg van en klimt een stukje naar beneden, de schrik slaat mij om het hart, wat moeten we doen. Gelukkig komt er vanachter de boom een ranger aangelopen en de beer blijft iets lager in de boom zitten. We worden met z'n allen wat verder naar achteren gedirigeerd door de ranger en we blijven nog even staan kijken. Het blijk dat dit een moeder beer is, die van andere wandelaars geschrokken is en de boom is ingevlucht, een ander dan waar haar jongen in zitten. De ranger verteld dat hij de vorige keer wel 6 uur bij d'r in de buurt is gebleven voordat ze de boom uit kwam en terug naar haar jongen ging. Wij besluiten weer terug te lopen en halverwege horen we weer bear, bear there is à bear over their. En ja hoor nog een beer iets verder staat deze een boom te molesteren, ook hier weer een paar prachtige plaatjes en een klein stukje video van gemaakt. Echt super gaaf gewoon 2 beren gezien.
We lopen terug naar de auto en gaan naar het tweede plekje waar we een wandeling wilde maken. Dat is bij Sherman, dat is de grootste sequoia ter wereld, ook die hebben we vastgelegd op de foto. Ons laatste tripje doen we na het eten, Moro rock, een rots waar je met 400 treden de top van kan bereiken. Eerst even een restaurantje opzoeken, volgens de medewerkster van het Grant Grove visitors center waren er wel.....2. Nou de ene was een snackbar en die was het dichts in de buurt dus hebben we daar maar een hamburger gegeten. De eerste die standaard op een bruin broodje geserveerd werd, hij smaakte ook nog goed. Daarna nog een bakkie koffie en dan op naar Moro rock voor de zonsondergang. De klim viel mee het uitzicht niet, dat was echt ongelofelijk mooi.
Wat een prachtige vergezichten echt adembenemend, we waren helaas te vroeg voor de zonsondergang en om nou dik een uur te gaan zitten wachten vonden we toch een beetje te veel van het goede. Na het nemen van de foto's en iemand anders die bereid was een paar fotos van ons samen te maken zijn we weer moe maar visueel voldaan naar onze cabin gereden. Onderweg toch nog een paar mooie foto's van de ondergaande zo'n kunnen scoren.
Echt weer een fantaschtische dag, nu lekker slapen en morgen naar Vegas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten